Voor ’t eerst op SnowCamp
Mijn eerste wintersport alleen was eng, maar vooral een heel spannend avontuur. Ik was al een aantal keer in Oostenrijk geweest met school en verschillende keren heb ik in een hal geoefend. Mijn ouders gaan helaas nooit op wintersport, dus ben ik gaan zoeken naar jongerenreizen. Na dagen lang zoeken kwam ik Dynamic Holland (SnowMania) tegen. Een jongerenreis van 18 tot 23 jaar. “Top leeftijd”, dacht ik gelijk. Ik was 19 jaar en zat er perfect tussen in.
Toen ik me had in geschreven bleek ik op dat moment het tweede meisje te zijn. “Ojee”, dacht ik gelijk. Had ik het nu maar niet gedaan. Maar ik had al betaald en kon er eigenlijk niet meer onderuit. De maanden gingen voorbij en daar was ineens tweede kerstdag. Spullen bij elkaar gezocht en moed verzameld om naar Utrecht te gaan. Na een stressrit met de auto, verkeerd gereden, was ik te laat in Utrecht. Gelukkig stond de bus nog op mij te wachten en konden we daarna vertrekken. In de bus zaten al zes anderen. Er werd gelijk door iemand om mijn nummer gevraagd en er werd een groeps-WhatsApp aangemaakt. Ik kende helemaal niemand en niemand kwam bij mij uit de buurt.
Na een lange busrit waren we aangekomen in het pension in Oostenrijk. Het zonnetje heette ons welkom in het mooie sneeuwland. Ik had een 7-daagse skipas, dus de eerste dag kon ik nog niet de piste op. Gelukkig waren er nog twee meiden die dat niet hadden en zijn wij met zijn drieën en de reisleiding Saalbach in geweest. Lekker winkelen met de herenleiding. Die werden langzaam gek van de winkelende meiden. Na een geslaagde middag hadden we afgesproken bij een leuke après-ski tent. Daar kwamen alle bezwete sporters om te meeten voor een drankje. Na een uurtje gezelligheid was het weer tijd om naar de slaapplaats te gaan. Na een lange dag zijn we op tijd ons bed ingedoken. We hadden de deur op slot gedaan en zijn met alle meiden op het hoogste bed gaan zitten, we gingen een meidenavond houden. Wie is de leukste kerel? Wie is de leukste leiding? Zulke vragen werden deze avond besproken.
Op zondag ging weer vroeg de wekker om de berg te bekijken. Ze boden coaching aan en aangezien ik al een tijdje niet meer op de ski’s had gestaan ben ik mee geweest met de skicoaching. Ik was het enige meisje in die groep, omdat we gesplitst werden tussen de boarders en skiërs. Met de lunch hadden we weer met zijn allen afgesproken en zijn we in kleine groepjes weer vertrokken. Elke ochtend stonden we weer om half negen paraat in dikke kleding en met skispullen in de hand te wachten op het taxibusje. Elke ochtend moesten we wachten op onze leuke leiding die ons zelfs op 1 januari zo vroeg mee namen. Als verassing zijn we ook nog wezen avondskiën en hebben we meegedaan aan een slalomwedstrijd. Nu, bijna een jaar verder, heb ik nog steeds contact met de hele groep. We gaan met de groep uit en praten over de WhatsApp nog steeds met elkaar. Het was een vakantie om nooit te vergeten en we hopen dit jaar op hetzelfde!